.was over te geven. , ik ook niet, meestal begrepen als begiftigd met een onmiskenbare distantie, terwijl de familie van afkomst als engelen vrijwel de enigen zijn geweest die met een groot gevoel van begrijpen hun zieke broer die zo onverwacht kon veranderen van mening en van zijn doen en laten, broers wisten voldoende, zo dacht iedereen, en van mijn zusters heb ik nooit anders dan veel liefde en geduld en tijdige correctie mogen begrijpen. Er waren er ook in den lande die ons bleven steunen in de strijd van wat gedacht was dat er resteerde van de bedoeling die aanvankelijk van zijn leven was bekend geweest. Het is slechts een lichte melancholie gebleken die in de morgen wat vermoeidheid geeft, en het blij gevoel tot mijn geluk en inzake de bedoelingen van God de zeer succesvol verlopen strijd te kunnen strijden terwille van hetgeen mij altijd zeer duidelijk bekend en ter lering bewust is gebleven, dat ook ik niet van die wereld ben waar allen in den lande en ter wereld hun gezinte in gesteld hadden en wellicht gehouden hebben of weer willen stellen. Persoonlijk betreur ik het geenszins dat Hotel de L' Europe aan het einde van het Rokin nooit meer dan voor even in de hal rond te mogen kijken van binnen is betreden, ik zou ongetwijfeld zijn geeindigd met het opstaan uit het onbeslapen bed, en de verder opgedane handicap dat ik nu niemand meer recht in de ogen zal kunnen zien. Er zijn gerust wel keuzes die ik heb moeten en willen maken in de loop der jaren, momenten van het beleven van mijn vrije wil waarvoor ik echt voor even uit de wereld van het alledaagse leven ben gestapt. Ik denk dat het bij menigeen tot spanningen zou leiden indien ik hier te schrijven kwam dat ik alle die dagen en opvolgende nachten bij een voldoende helder bewustzijn op een antwoord uit de hoge hemelen heb gewacht inzake niet de strijd waarin ik deelde maar eerder of het mijn juist inzicht gaf te bidden voor de mensheid om genade voor het onrecht dat met de mensen werd beslecht in voordeel van die uitoefenden een onrecht in juist deze zin van redelijk verstand, dat het verzet en alle weigering die mij geschiedde ik wel degelijk uit vrije wil en keuze heb gedaan, wie zal mijn vraag beantwoorden kunnen die niet genieter is van een zinsbedachte overraden wereld maar deelneemt in diezelfde strijd om het enige aan kostbaarheid dat heden ons gebleven is: het leven zelf.
 |
| Ephese - Dydima - tempelsteen met Gorgo kop |
Ons gewone nuchtere verstand dat mij vertelt dat hier aan het werk is een onbekend gebleven zinsverband waarmee het niet mij te kennen gelukte deze wat autoritaire stadsgewesten te beleven als mij bekennende een hecht verstand, daarvan heb ik mijn moeder wel eens van een klein aantal positieve dingen in mijn bestaan verhaald, wat wel bleef hangen is geweest een altijd in de lucht gehangen en daar ook gebleven vraag wie zij ter wereld dan zou kunnen hebben gebracht die haar een wonder was gebleken en telkens keerde zij tot dezelfde vragen weer die haar om het voldoende antwoord vroegen voordat zij de deur besloegen die zij konden laten inzien. Tot mijn spijt zijn er geweest die mij zeker te bevinden zijn gekomen, maar echt, wanneer reeds zo dikwijls voorgelogen is de verwording van het west-europese gezelligheidsleven dat zich afspeelt doorgaans in een pijpenla aan het einde van een zijstraat van de Lange Veerstraat, om de hoek dus van de Warmoesstraat, dan wil je op den duur niet anders nog beleven dan de weelde van een zeer gesloten en ommuurde binnenhof. De lezers vinden misschien dat mijn nijvere woorden duurzaam overkomen als was ik geheel beneveld en te bedronken om er een waarheid in te ontwaren of te gedenken dat juist jij niet zo goed de woorden in het scherm kan lezen, ik bedoel zelfstandig deze woensdagmiddag niet weer naar de kapsalon te gaan.
In dit geheel van de loop der omstandighedendie diverse manieren om met de maatschappij in kontakt te treden treden dat niet in mijn macht ligt te doen betrekken op deze persoonlijke sfeer als mijn getuigenis maar ook in de nuchterheid die mij toekomt als uit de moederborst gedronken dat ik een Nederlandse mens ben van gegoede komaf naar het allen later bleek en wat mijn overmoedige dechalance ingeeft bemerkt het menselijk overwegen van jullie kant tot overmaat van ramp dat 'hij ons prima geknipt lijkt voor hetgeen wij denken dat de juiste man is' , het is mij nooit bekend gemaakt in een reguliere zin van het woord wat hetgeen zo duidelijk aan allen is waarvan zo lange tijd alweer gecontroleerd wordt of 'hij het nu nog niet door heeft', oftewel: 'is de man dan doof en blind?' - nog erger kwelt het mij te denken dat gezegd wordt 'klaarblijkelijk gaat het om een man waarvan je weten moet dat hij een beetje getikt is' = het is mij nooit in mijn leven in de eerste telling of in onze tweede herkansing gelukt te denken dat ik iets door zou hebben en wanneer ik een enkele keer wel meende dat er iets was dat zo'n slimme man met grote gaven wel door heeft en ik dat dan vertelde aan degene die dat aanging, ik meestal met verbazing werd aanhoord en slechts op zijn zachtst te horen kreeg dat van mijn verhaal helemaal niets bekend was, dat men mijn gedachtengang nooit had verwacht, of dat ik maar wat aan zat te ulevellen, of dat er niets van waar is, zoiets als jij bent maf kwam ook wel voor - een bevestiging van wat ik dus door zou moeten krijgen in welke zin ook mag niemand van God's bedoelingen verlangen en ik kan deze bij gebrek aan het vermogen dingen door te hebben of te krijgen onmogelijk verschaffen, het spijt mij voor jullie en ik ben tot tranens toe geroerd maar zo staan de zaken er dus voor in deze dagen, wie ik ben of wat hetgeen ik beoog of wil vetrtegenwoordigen, of wat de zwanenhals is voor dat verstopte hebbedingetje dat mee gerekend wordt in onze landen om te beamen dat het gebed is verhoord/neen dus, ik ben en wil niet zijn die wordt beoogd, en wat ge niet beseft op zijn beurt werd vervolgd alreeds zovele jaren, misschien zijn er als ik doe mijn verdogen naar vermogen in alle eeuwen onder de mensen bekend gebleven zoals gij verwacht en ik niet kan voldoen/
_________________________________________________________________________________bovenstaande wordt nog uitgewerkt maar is niet weggepoetst omdat ik de volgorde wil laten weten van het tot reden komen/
________________________________________________________________________________________________________________________
TOT HIER ONGECORRIGEERD EN UITGEWERKT GEBLEVEN / HIERONDER DE ZAAK WAAROVER IK MIJ ZORGEN MAAKT ZO GOED ALS IK DAT KAN VERWOORD ____________
21/08
---- Het is mijn voornemen jullie wens en verwachting naar waarheid te getuigen en eraan te voldoen, dat ik natuurlijk wel mij gedrongen voel in een respectvol antwoord te voorzien voor al hetgeen waaraan ik het vermag te kunnen voldoen, maar dat de gewoonten vergeten zijn voor het roepen van de vorst zo in den lande, dat was mij nooit bekend geworden, ik had daaraan in het geheel niet zo gedacht. Het enige dat ik nu doorzie is dat nooit eerder in de geschiedenis van onze lage landen aan de zee zich een dergelijk gevoelen voordeed, dat een volk niet bekend is met hoe het zijn vorst te roepen zou vermogen. Het gaat er niet om het onderwerp aanvaarden willen, dat betroffen heeft hetgeen men van ons kennen zal, dat de juiste persoon te verkiezen boven alle andere mij gedurig bezig hield als het probleem, dat deze natie niet meer als hetgeen betrof dat dit uitmaakt hetgeen het hare als de juiste ziet. Hetgeen mijn aandacht had en heeft en ook zal blijven, is mijn behoud derzelvers een gedenken, waarzonder ik voor niets en niemand vermag iets te betekenen kunnen, dat meer nog dat zo'n behoudenis een waarde heeft voor allen, ik in persoon vermag te geven juist een antwoord te willen en te mogen zijn op deze hun vraag, waarvan zij dan behoudenis verdienen. Dit blijke een bekentenis van mijn kant voordat waarheid daarin is gekomen, dat dit behoud een gelovig leven heeft gekend als is het in zijn tegenwoordigheid als een geweten spraak waarmee ik nog niet in het gerede ben gekomen, en deze schatting is den volke opgelegd zogenaamd het zijn tot haar leven, maar ten gevolge zij dan dit verhelen en hij vertwijfelt mij daarom, die dit mij bracht.
Zo spreek ik het dan uit door neer te schrijven dat de regels zijn:
* indien een volk geen vorst meer kent om het te leiden dan zullen de vooraanstaanden en verkozenen onder dit volk in aandachtige verdragelijkheid opdracht krijgen overeen te komen, dat er enkelen uit hun rijen worden verkozen om tot de hun aangevoegde plicht gezonden te worden zo'n volk tegenover de bestemde des Heren te vertegenwoordigen en ernaar te informeren wat dan volgens deze die hen wordt aangewezen de gedachte zij waartoe hij in zijn eenzaam overwegen is gekomen.
Ik vermag het niet in deze regelen te getuigen, dat het de wijsheid vraagt van mij te redenen aan die ik bemerk dat hun vertrouwen is daarin gesteld om deze dingen zeer zorgvuldig onder elkaar te overleggen. Maar aldus hun antwoord in der stede van hun vraag besproken hebbende tot een besluit te komen hoe dan met antwoord en met vraag, geen die het mij vertelde. Evenwel, het zij voorlopende op anderszins betrekkelijkheid van 's mensen welverstaan het antwoord U bekend, dat juist nu dat het recht des vorsten wordt van mij te laten weten wordt gevraagd, de regelen daartoe reeds vooraf door hen zijn bepaald dat dit het recht is dat mij wordt gesteld, te weten eerder dan die nu dan is bemerkt als zeer gewenst in het hemels firmament van onze dagen. Hier is een moeilijkheid die ik zeer wel heb bemerkt en denk te beschrijven kunnen en te onderkennen, naar het eensluidend antwoord dat ik als ware het onze eis zo voorzie te moeten debruskeren, dat het in hun vergadering zal geven hen in woord en wederwoord het besluit zal zijn in deze hun beletting te aanvaarden en zo deszulks als ook van hen besloten als dit hun uitverkozen lot te dragen. Vertegenwoordigend thans deze zinrijkheid in bijeengevoegde waarden van ons volk bij mijne tafel van hetgeen ik noemde mijn behoud, voor mij een zaak die ik ook wel vergeef te noemen ons bestuur zoals dit het bestrulecteren van weleer ooit gaf te op te merken, er is ervaring, kennis en uitdrukking, een levenswijze daarentwegen is daar helaas niet bemerkt, dat van hen gevraagd is in hun vergadering ter gerechter trouw bijeen te komen. Des volke kent immers de hun gekozenen daartoe in dat bijeenkomen in vergadering te overleggen wat het den volke van dezen in trouw verbond bijeen de juiste wijze dunkt om het te verstaan dat deze onbekende in het aardrijk die voor en van hen allen daarin tot besluit verenigd door hem al evenzeer de hen bestemde wordt vertegenwoordigd naar vertrouwen, dat hen en hem het juiste oordeel naderen wil en het goede hen en hem in keer en leer en wederkeer geraakt als gaf het hun vertrouwen hen het antwoord alzo van den Hoge, dat deze is bestemd hen in dit antwoord van zijn tafel te bekennen, dat hem evenzeer als goed en passend dunkt hen eraan te herinneren dat zij wel hem maar dat Hij die hem leidt hen heeft verkozen hem te doen zenden tot allen die hem behoren nu als zijn vertrouwde mensen. Ten eindigende die vraag om vergeving van deze op dat verschijnen vervolgende bevragen om ten oordele van die hem gaf hetgeen dat hunne welgevallen is geworden evenzo - en al evenzeer wordt het hen gevraagd hem te bemerken dat ook hij in zijn gedachtenis voor hen allen in diezelfde hen bepaalde gronden van behouden huis geplant is die dit volk de juiste was bestemd in een tijd hen allen onbekend gebleven toen zij nog hun verstand niet zagen komen aangaande die hen een verplaatste staat zij waarin zij nu juist hem hun aanbod vroegen ook in hun landelijk vertrouwen hen te kunnen schragen - wanneer er dan een overeenstemming is bereikt in deze dingen en is het naar het hun tradities luiden en geheugenis hen behaalde lotgevallen zijn tot stilte van de woorden tot hun eigen wetsverbond naar de natuur der landelijke overwegingen hen als zekerheid bekend geraakt, dan vragen zij hun thans bekend geworden heer of het hem instemt dat hun overtuiging hen naar rechtmatigheid toekomt, dat ook de heer die zij als vreemdeling leerden gewennen aan hun zeden naar het hun voorwaardelijke redenen betreft zich in zijn land geraakt acht te zijn aangekomen als na de verre reizen waarvan hen is verteld dat hij hen heeft gemaakt/
Dan, nadat zij weer in hun vergadering naar de gewoonte en het inzicht het hen goed erkent bijeen zijn gekomen en zij verslag hebben gedaan van alle antwoorden op de vragen die zij hadden meegekregen in aandacht voor wat hen allen die vragen zijn die alom gesteld werden omtrent de situatie waarin zij zijn geraakt dat er hen geen herder is gebleven om hen in hun gemeenschappelijke aard en aandacht te leiden en allen hun dorsten naar de zekerheid die bij den Hoge te bemerken is en in de wereld is toevertrouwd om hen te getuigen aan die onder de hen bekenden daarmee is vertrouwd, soms geschiedt het wel dat hen de waarheid in haar aanzegging dat deze hen bekend zal zijn wanneer het de waarheid dunkt de tijd te zijn gekomen daartoe in zo een onverwachte zin ten antwoord te zijn gegeven, deze waarheid evenwel die zij zich wensen te kennen of te worden geleerd evenzeer heeft als kenmerkende eigenheid dat hij nimmer bekend wordt in de vorm van het voorkomend antwoord op een van de mensen zelf gestelde vraag, men kan die waarheid evenmin wachten of verwachten/
/dan gaat de vergadering over in het vaststellen en overleggen van het tot die tijd bereikte verdragen zonder uitzicht te vragen op deze bemoediging, dat gekomen is de werkelijkheid der omstandigheden van dit volk als onder alle volkeren toevertrouwd aan die hem en alle mensen die met hem zijn, lijkt de vergadering in hun belang en fijne overweging van voorzichtige bemerkingen te worden als een hen gezonden die zij mogen raadplegen in de tijden van hun onbesliste nood, en indien de door hen wel bekend geworden persoonlijke vertegenwoordiging deze bevraagden is voorgesteld bij naam terzake van hun instemming met die keuze indien hun zaak in aandacht en erkenning en genadige vervulling hen geraakt als een bevestigd onderling verdrag dat zij de juiste beslissing henzelf is toebedeeld als overeenstemming waar tweedracht heerste als ware dat hun rechte weg naar de rechtvaardigheid in dat land dat zij dan tenminste wel overeenstemmend zagen aanvaard, evenwel om de begenadiging van antwoord op hun eeuwig durend zoekend verder onderhoud met die zij als hun heer verkozen na dit onderling te hebben erkend dat in gezamelijkheid van overtuiging zijn volk hen terug verwacht dat het hen begunstigd werd tesamen te herkennen naar het persoonlijke geheim dat zijn aanwezigheid voor hen ter plaatse doet bekennen het gewoonterecht deze dan pas voor te stellen de hen bekende naam te blijven dragen of dat zij hem tot heerschappij bewaren hoe het hem bekend is zodanig dat dan luid hij noemt zijn naam/
/ dat zij in een korte plechtigheid vanuit den volke door hen aan deze mens die zij thans herkend hebben als hen een gelijke in heersende motieven dat zij mogen hem getuigenis geven betreffende de erkentelijkheid van het door hem aanvaarde uitgenodigde volk, het zij de keuze van het onderlinge overleg ofwel in de gezonden commissie ofwel in een terugkeer met de verkregen rechten naar de vergadering die hem wordt verwacht te dienen te vervragen of dit volk hem daarin terwille zijnde haar gelijk en toestemming van deze mag verkrijgen als hun antwoord dat zij juist hebben gedacht dat hij hen zijn begeleidend recht en eigener berecht toekent dat dit volk en deze oudsten hem geleiden mogen totdat de Here hen en hem met zijn finale antwoord tot ons allen komen zal.
met ons allen verwachten overeenstemming dat heeft voor het oplossen van al die problemen waarvan de mensen voor alle tekortkomingen en het nare van zaken waar mijn persoon ook wel kreeg mee te maken, te stoppen, als ik mij wel herinner vertelt in deze bewoording nu precies wat voor mijn aandacht wel min of meer bekend is maar waar ik nooit zo mij van bewust ben geweest dan in een meer afstandelijk verband/ er zullen er zijn die wat moeite hebben met de trage voortgang van de memorie van antwoord die ge te verwachten hebt van karakteristieke kenmerkende trekken voor een land dat zich naar het mijn indruk is reeds lang heeft laten wachten in de verwachting dat er een zal komen die dan plotseling alle regelen van zin en betekenis wel even in een uiteraard geheel nieuwe gedachte en betekenis uit zijn mouw zal schudden, leve evenwel op de eerste plaats een gebiedelijke aandacht waar ik zelden van spreken kon of schrijven, doorgaans verbleven mijn overwegingen in het buitenland of betroffen meer als vorm van buitenlandse aangelegenheden te benoemen aandachtsgebieden, alleen ik persoonlijk kan begrijpen dat ik sinds lange tijd geen inwoner was van hetzelfde land als waar allen meenden dat deze Clement zich verroerde in de wijze zoals ieder's levendig verstand hetzelfde beeld zou geven, zijn getekende naam staat in deze wat in tegenstandelijk verband te dralen, wat velen menen dat beter is is hetgeen ik verklaar als een onnodige gedachtenis: er valt eenvoudigweg geheel niets te bekennen of erkennen of meerderwerk te verkennen dan wat er al betekend is, de gedachte moge U bekennen geheel voor Uzelve: deze God en Vader is ons tot getuige en getuigenis voor nader overleg, die voor ons gaat behoef ik niet zo dadelijk dan ook maar te volgen, ik waarschuw slechts dat te bemerken valt dat mijn landgenoten geneigd zijn tot een verkeerd verlangen te bevragen: er zal een Clemens komen om hen niet alleen te boeien, maar ook hun aandacht gevangen te houden, en het liefst zal de man vooreerst hun kinderwens vervolgen/
dat hij zou aanvaarden hetgeen tot de realiteitsbeleving van mijn landgenoten sinds jaren al behoort, hoe het de Here Here is te kwijten dat mijn ziel zich min of meer Hij had verborgen aan de achterzijde van de maan dat toon ik nog hopelijk wel eens met een passend woord verrassend aan, nu gevalt het meer te bedenken dat hoewel de beleving die de brouillon biedt wel erkentelijkheid oproept voor de organiserende instelling van het West-Fries Genootschap, maar dat een verdieping van de onbekendheid in deze mij toch zeer onopgemerkt overviel, zekerheid is waar ik om vraag en deze hoop ik met de toegevelijkheid dat het ook echt om deze mens gaat die ik heet te zijn te verkrijgen maar het antwoord en het initierend plan mij weer te rekenen tot het leven behoort aan die instantie toe die mij zowel mijn leven gaf als het onthield, de eerste gedachte involge hetgeen mij is bekend gemaakt is wel dat ik bij ontstentenis van antwoord tot mijn volk kan wenden om eenzelfde vorm van erkentelijkheid te verkrijgen, het richt zich in deze op de zekerheid dat de Vader mij vertelde dat Hij ook in het volk begaf te laten weten mij: ' en Ik ben het volk' /geheel vrij om in en over te debatteren, wat mij betreft als blinde van de dagen die voorbij gegaan zijn als in een merelvlucht geef ik te kennen dat de gekwijte zijde van een schrijver is: 'ik vind dit heel eng'
en wenste het eerste waar het oog op viel toen ik zomaar hedenmorgen met mijn neus in het botervlootje viel, alleen de muisjes zullen ons ontbreken maar er is tenslotte wel dat scheepsbeschuit, is geweest een dieper ingaan op deze reeds tot het verdwijnende bestandelijk getijdenboek gerekende Streekgebondenheid voor mijn persoonlijk leven, ik bdoel ik heb wat gewandeld in het Noord-Hollandse zakelijke en familiaire leven, kom ik terecht dan bij de zo dikwijls opgemerkte West-Friese achtergrond waar ik nog nooit zo vaak mee bezig was als de laatste dagen, het is logisch dat iemand die wat leegte ervaart aangaande zijn identiteit zoals dat heet, dus zijn zelfbeleving zullen we maar zeggen, op zoek gaat naar familie en andere nabije kostverloren herbelevenissen, er viel altijd wel veel te vertellen maar helaas is evenals een beeldend kunstenaar ook een schrijverke niet bekend als een zeer spraakzaam zich vertonende indiduele wereld van belangen waar een normaal mens natuurlijk gewoon nooit over spreekt, het gaat meer om een verlangen dat iedereen wel van zichzelf eens tegenkomt waarvan ik gewoon iets wil laten vertonen dat mededeelt in ons gezamelijk streven hoe het met die wereldlijke zintuigen van deze Clement is gesteld, de aangelinkte wereld die toegang geeft tot dit kleinbeeldige strijdplan wordt vermeld naar zijn titel:
enkele beelden van Molen de Lastdrager in Andijk - netter
